ادله فقهی و حقوقی اصل عدم مسئولیت پزشک در قانون مجازات اسلامی 1392:
کد مقاله : 1032-CLICL
نویسندگان:
حمیدرضا بهروزی زاد *1، محمد امین زکی2
1عضو هیات علمی دانشگاه
2فارغ التحصیل رتبه 3 حوزه علمیه قم.
چکیده مقاله:
مساله اساسی که در این مقاله مورد بحث و بررسی قرار گرفته است این است که آیا اصل در حقوق ایران و فقه امامیه بر مسئولیت و ضمان طبیب استوار است یا عدم ضمان او؟هدف مقاله مزبور این است که با روش کتابخانه ای اصل عدم مسئولیت پزشک را براساس منابع فقهی و قانون مجازات اسلامی تبیین و تحلیل نماییم.بعد از تبیین و تحلیل به این نتیجه می رسیم که با وجود اینکه می توان از ماده 495 قانون مجازات اسلامی اصل عدم ضمان را براساس ظاهر آن استنباط کرد اما به نظر می رسد برای اینکه ماده مزبور ظهور بیشتری در مورد عدم ضمان داشته باشد پیشنهاد اصلاح عبارتی ماده 495 قانون مجازات اسلامی را ارائه می نماییم.پیشنهاد می شود ماده 495 بدین شکل اصلاح شود:« پزشک متخصص در معالجاتی که انجام می دهد،ضامن دیه نیست،مگر آنکه اثبات شود خلاف مقررات پزشکی و موازین فنی عمل نموده ،یا اینکه قبل از درمان برائت یا اذن در معالجه اخذ نکرده باشدو اگر اخذ برائت یا اذن در معالجه به هر دلیلی ممکن نباشد،یرائت از ولی مریض تحصیل می شود.»
کلیدواژه ها:
ضمان،عدم ضمان،پزشک،فقه امامیه،قانون مجازات اسلامی.
وضعیت : مقاله پذیرفته شده است
جایگاه مسؤلیت مدنی درحقوق کیفری ایران (با تاکید بر قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲)