| مبنای مسئولیت اشخاص در حقوق ورزشی در فقه شریعت و قانون |
| کد مقاله : 1018-CLICL |
| نویسندگان: |
|
احمد یوسفی صادقلو *، الهام رجبی حقوق خصوصی، حقوق الهیات علوم سیاسی، علوم و تحقیقات، تهران، ایران |
| چکیده مقاله: |
| حقوق با پهنه گسترده بخشهای وسیعی از امور زندگی انسان از جمله حوزه ورزش را در بر گرفته بحث مسئولیت از اصلی ترین مباحث علم حقوق بوده و نهاد ورزش نیز یک پدیده اجتماعی پر حادثه است. در فعالیتهای ورزشی چه حرفه ای و چه آماتور، افرادی مشغول هستند که برایشان به تبع قرارداد، تکالیفی در یک بازه زمانی ایجاد ودر نتیجه در صورت عدم ایفاء تعهد یا تخلف، بنا بر مسئولیتهای قراردادی و غیر قراردادی ملزم به جبران خسارت هستند . در دعاوی مسئولیت مدنی در باب ورزش، تقصیر، پایه اکثر دعاوی برای جبران خسارت است و تقصیر، رفتاری پایین تر از سطح معیارهای متعارف است. البته معیار رفتار متعارف در ورزشهای گوناگون متفاوت است و جهت جبران خسارت، زیاندیده باید ثابت کند که بین نقض وظیفه و تقصیر رابطه سببیت وجود داشته و مستلزم اثبات سه رکن ضرر، فعل زیانبار و رابطه سببیت بین آنهاست و اثبات آن بر طبق قاعده (( البینه علی المدعی )) با مدعی است. قانونگذار در بعضی موارد ( تعهدات غیر امانی و مثبت ) تقصیر متعهد را مفروض دانسته و متعهد له در اثبات وجود ارکان تحقق مسئولیت نیازی به اثبات تقصیرکه مربوط به رکن فعل زیانبار است ندارد.البته فرض تقصیر بر خلاف قواعدی نظیر اصل عدم است و نیاز به تصریح قانونگذار دارد. ماده 227 ق.م از جمله مصادیق وجود فرض تقصیر در مسئولیت قراردادی است.(حاجی عزیزی، بیژن و غلامی، نگین، 1392 ) تکامل حقوق ورزشی به تعامل فعالیتهای ورزشی، وضع قوانین جامع و بازگرداندن حقوق زیاندیده ممکن می شود. |
| کلیدواژه ها: |
| مسئولیت، حوادث ورزشی، اشخاص حقیقی و حقوقی |
| وضعیت : مقاله به صورت مشروط پذیرفته شده است |